Büyük yıkımın üzerinden bir aydan fazla zaman geçti.
Yaşadıkça unutmayacağız kayıplarımızı.
Bizler, hayatta kalanlar, “hayatta tutmak” göreviyle de yaşıyoruz artık.
Omuz omuza verdik. Hep yaptığımız gibi.
Bu yıl 8 Mart’a sorulacak hesaplarla giriyoruz. Bu bir rövanş, bir intikam değil. Geleceğimizi kurmanın, umutla yeniden yeşertmenin tek yolu. Enkazda yiten kız kardeşin, annenin, dostların hesabını sormadan, hayat yeniden başlar mı?
“Kaybolan çocuğum nerede” denilmediğinde, hayat var mı?
Depremden kurtulan, çocuğuyla başını sokacak bir yeri olmadığından boşandığı erkeğin evine dönen ve orada şiddete uğrayan kız kardeşimizin hesabı sorulmaz mı?
Biz hayatta kalanlar, buradayız, yaşam hakkımızı sonuna kadar savunmaya devam edeceğiz.
Kadın katilleri, katillere cesaret aşılayan düzenin sahipleri; yasımız büyük diye başımızı kaldıramayız sanmasınlar.
İstanbul Sözleşmesi‘ni de geri alacağız.
Bizler mücadeleyle büyütürüz dayanışmamızı. Dayanışmayla da büyüyecek mücadelemiz.
Sıra, mücadelenin kuracağı o hayatı yaşamakta!
Boyun eğmeyeceğiz, kazanacağız, ‘hayat var’ diyeceğiz.
Yaşasın 8 Mart!
ÖNCE ÇOCUKLAR VE KADINLAR DERNEĞİ
08/03/2023
